Milyarlarca mil uzakta olmasına rağmen Voyager 2 ile nasıl konuşabiliyoruz?

NASA, Voyager 2 de dahil olmak üzere tüm uzay sondalarıyla, Kaliforniya’daki Goldstone, Madrid yakınlarındaki Robledo ve Canberra yakınlarındaki Tidbinbilla olmak üzere dünya çapında üç noktada bulunan bir dizi radyo çanağından oluşan Derin Uzay Ağı (DSN) ile iletişim kurmaktadır.

Voyager 2 yalnızca güney yarımküreden görülebildiği için, Avustralya’daki DSS-43 adlı anten, Dünya’da sondaya sinyal gönderip alabilen tek antendir.

Voyager 2’deki verici – şu anda Dünya’dan 20 milyar km’den daha uzakta – yaklaşık 23 Watt’lık bir güce sahiptir (tipik bir cep telefonunun yaklaşık sekiz katı). Radyo sinyali Dünya’ya ulaştığında, bu gücün milyar trilyonda birinin yaklaşık onda birine sahip olacaktır.

Bu son derece zayıf sinyali tespit etmek için DSS-43 ve Voyager 2’deki verici son derece yönlüdür ve yavaş bir bit hızında iletilen dar bantlı, yüksek frekanslı sinyaller kullanır.

Karmaşık sinyal işleme teknikleri, parazit eksikliği ve radyo sinyallerinin uzayda neredeyse engelsiz seyahat etmesi, DSS-43 için uzak mesafelerin engel teşkil etmediği anlamına geliyor.

Anten, Voyager 2’ye sinyalleri aldığından çok daha yüksek güçte – yaklaşık 400.000 Watt’a kadar – iletir ve uzaktaki sonda tarafından kolayca duyulur.