Fatih Sultan Mehmed neden tek başına yemek yerdi? ‘Ben bunu yasakladım’

‘nun 7. padişahı, 1451’den 1481 yılındaki ölümüne kadar 30 yıl boyunca hüküm sürdü. II. Mehmed, 29 Mayıs 1453 tarihinde İstanbul’u fethedip, 1058 yıllık Doğu Roma (Bizans) İmparatorluğu’nu yıkması sonrası “Fatih” unvanıyla anılmaya başladı. Bu olay, birçok kesimlerce Orta Çağ’ın sonu ve Yeni Çağ’ın başlangıcı olarak kabul edildi. Tarihe derin imzalar bırakan Fatih Sultan Mehmed Han, dini hassasiyetleri ve geleneklere bağlılığıyla da oldukça dikkat çeken bir lider oldu. Öyle ki onun en çok dikkat çeken kurallarından biri de yemek kültürüydü.

YEMEK KURALI SULTAN ABDULAZİZ DÖNEMİNE KADAR SÜRDÜ

Yemek meselesini Kanunname-i Ali Osman’a kadar taşıyan Sultan II. Mehmed ise, İmparatorun statüsünü gözetlemiş; hükümranların yönetim kademesindeki ciddiyetini korumuştu. Nitekim bu gelenek, Osmanlı’nın 32’nci İmparatoru Sultan Abdülaziz dönemine kadar sürdürüldü.

Bu düzenlemeler arasında Fatih’ten önce sıklıkla uygulanan yemek kültürü de vardı. Fatih’ten önceki hükümranlar, kendisine yakın bürokratlarla sofraya oturup yemek yiyordu.

BENİMLE KİMSE YEMEK YEMEYECEK

Fakat Fatih Sultan Mehmed Han, Kanunname-i Ali Osman’da açık açık kendisinden sonraki İmparator torunlarına şöyle hitap etti: Benimle kimse yemek yemeyecek (yemeklerimi yalnız yiyeceğim). Bundan ailem müstesnadır (hariçtir). Benden önceki padişahlar vezirleriyle yerlermiş. Ben bunu yasakladım.

FATİH YEMEĞİNİ NEDEN TEK BAŞINA YİYORDU?

Tarih alanında çalışmaları bulunan uzmanların birçoğu, hükümranların tek başına yemek yemelerini statülerinin bir nişanesi olarak göstermektedir.

Sultan II. Mehmed Han’ın tek başına yemek yemesinin ardında da kendisine en yakın bürokratlara verdiği bir mesaj bulunuyor. İmparatorluğunun ilk yıllarında Çandarlı Halil Paşa ve benzeri bürokratların devlet üzerindeki tesirini gören Fatih, tüm otoriteyi İmparatorda toplama niyetindeydi.

Bu sebeple hükümdarlar yemeğini tek başına yer, sadrazam ve vezirler kolay kolay İmparatora ulaşamayacakları görüşünü benimserdi.

Bir başka görüş ise, İmparatorların yemek esnasında açığa çıkacak bir zayıflığını gizlemek istediğine yöneliktir.

7 kıtayı yöneten hükümdarlar, otoritelerinin en ufak bir meselede dahi sorgulanmaması için olası zayıflıklarını bürokratlarından gizliyordu. Bu sebeple yemeğin tek başına yenilmesi, görüldüğünden daha da kıymetliydi.

(Haber7)