Eserleriyle gençliğe yol gösteren usta kalem: Ahmet Kabaklı

Elazığ Harput’ta bulunan Göllübağ köyünde, 30 Ma­yıs 1924’te imam Ömer Efendi ile Münire Hanım’ın çocuğu olarak dünyaya gelen Kabaklı, çocukluğunu doğduğu köyde geçirdi.

Kabaklı, ilk, orta ve lise tahsilini Elazığ’da, yüksek öğrenimini İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümünde yaptıktan sonra Diyarbakır ve Manisa Lisesi’nde edebiyat öğretmeni olarak çalıştı.

Milli Eğitim Bakanlığı bursuyla 1956’da Fransa’nın başkenti Paris’e giden Kabaklı, Paris’ten döndükten sonra tayin edildiği İstanbul Çapa Eğitim Enstitüsünde 1958-1969’da edebiyat öğretmeni olarak görev yaptı. öğretmen olarak çalıştı.

İlk yazısı “Son Saat” gazetesinde yayımlandı

“Yunus Emre mi haklı, Gölpınarlı mı?” başlıklı ilk yazısı, henüz öğrenci olduğu 1946’da “Son Saat” gazetesinde yayınlanan yazarın Nurettin Topçu’nun çıkardığı “Hareket” dergisi ve “Bizim Türkiye” dergisinde de yazılarına yer verildi.

Kabaklı’nın şiir ve yazıları “Yeni İstanbul” ve “Hisar” adlı dergilerde çıktı. Tercüman gazetesinin 1956’da düzenlediği fıkra yarışmasını, Emil Galip Sandalcı ve Hakkı Gülmen ile kazanan yazar, aynı gazetede çeşitli yazılar kaleme aldı.

Aydın’da iken başladığı Ankara Hukuk Fakültesi’ni 1960’ta tamamlayan Kabaklı, kısa bir süre avukatlık yaptı.

Ahmet Kabaklı, 1969’dan itibaren İstanbul Yüksek Öğretmen Okulunda öğretim üyesi olarak çalıştı.

1974’te edebiyat dersleri vermeye başladı

Emekliye ayrıldığı 1974’te Türk Musikisi Devlet Konservatuvarında edebiyat dersleri vermeye başlayan usta kalem, Nihat Sami Banarlı, Mehmet Kaplan, Mümtaz Turhan, Tarık Buğra’nın da aralarında olduğu arkadaşlarıyla Türk Edebiyatı Cemiyetini kurdu.

Kabaklı, cemiyetin çıkardığı Türk Edebiyatı dergisini yönetti, 1978’de de Türk Edebiyatı Vakfının kurucuları arasında yer aldı.

Usta edebiyatçı, 1990’a kadar “Tercüman” gazetesindeki yazılarına devam etti, Daha sonra Türkiye gazetesindeki köşesinde makaleler kaleme aldı.

Türk Dil Kurumu üyeliği yaptı

Eserlerinde Harput’un ve yaşadığı dönemin izleri görülen Kabaklı, 1995’ten itibaren Türk Dil Kurumu asil üyeliği görevini sürdürdü.

Ahmet Kabaklı’ya 14 Aralık 1996’da Aydınlar Ocağı ve 55 gönüllü kuruluşun desteğiyle düzenlenen törende, Şeyhül Muharririn (yazarların üstadı) unvanı verildi.

Kalp rahatsızlığı nedeniyle 2000’de hastanede tedavi görmeye başlayan yazarın eşi Meşkure Hanım kısa süre sonra vefat etti.

Akciğer enfeksiyonu nedeniyle bir kez daha hastaneye kaldırılan Kabaklı, 8 Şubat 2001’de vefat etti, cenazesi Eyüpsultan’a defnedildi.

Eserleriyle bir devre ışık tuttu

Yetenekli ve genç yazarların edebiyat dünyasına kazandırılmasına katkı veren usta kalem, hayatının sonuna kadar devam ettirdiği köşe yazıları ve eserleriyle bir devre ışık tuttu, gençliğe yol gösterme çabası içinde oldu.

Hakkında açılan davalara rağmen, doğru bildiklerini yazmaktan vazgeçmeyen Kabaklı, Allah, Peygamber, vatan ve millet sevgisinin yanı sıra toplumsal açıdan önem taşıyan aile, insan, hayvan ve memleket sevgisine de eserlerinde yer verdi.

Usta yazarın yazdığı eserlerden bazıları şöyle:

“Kültür Emperyalizmi”, “Müslüman Türkiye”, “Mabet ve Millet”, “Mehmet Akif”, “Yunus Emre”, “Mevlana”, “Bizim Alkibiades”, “Ecurufya”, “Sohbetler 1-2”, “Temellerin Duruşması”, “Güneydoğu Yakından”, “Şiir İncelemeleri”, “Doğudan Doğuş”, “Türk Edebiyatı”, “Şa­ir-i Ci­han Ne­dim”, “Şi­ir İncelemeleri, “Mil­le­te Vu­ru­lan Can­lı Pran­ga: Bü­rok­ra­si”, “Al­pe­ren”, “Dev­let Fel­se­fe­miz”, “Çağla­ra Hükmedenler”, “Tür­ki­ye’yi Yo­ğu­ran­lar”, “Sı­nır­la­rın Öte­si”, “İs­tan­bul Gül­des­te­si”, “Di­van Ede­bi­ya­tı”, “Aşık Ede­bi­ya­tı”, “Tasav­vuf”, “Ta­ri­kat”, “Ede­bi­yat”, “İslam’la Kaynaşmış Türk Edebiyatı”, “Fatih ve İstanbul”, “Sanat ve Edebiyatımız”, “İrfan ve İnsan”, “Bu Dünyadan Kimler Geçti”