Depremzede Meral öğretmen aynı kaderi paylaştığı çocuklara umut oluyor

.w3-content { max-width: 100%; margin: auto;} .w3-tooltip, .w3-display-container {position: relative;} .w3-black, .w3-hover-black:hover { color: #fff!important; background-color: #000!important;} .w3-display-left { position: absolute; top: 50%; left: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(-0%,-50%);} .w3-display-right { position: absolute; top: 50%; right: 0%; transform: translate(0%,-50%);-ms-transform: translate(0%,-50%);} .w3-btn, .w3-button {-webkit-touch-callout: none;-webkit-user-select: none; -khtml-user-select: none;-moz-user-select: none; -ms-user-select: none;user-select: none;} .w3-btn, .w3-button {border: none;display: inline-block;outline: 0;padding: 8px 16px;vertical-align: middle;overflow: hidden;text-decoration: none;color: inherit;background-color: inherit;text-align: center;cursor: pointer;white-space: nowrap;}

“Asrın felaketi” olarak nitelendirilen 6 Şubat’taki depremlerin yıkıma neden olduğu kentte, çadır ve konteynerlerde barınan ailelerin çocukları için psikososyal destek çalışmaları yürütülüyor.

31 yıllık öğretmen Soyer’in yaptığı görüşmeler sonucu Kahramanmaraş’ta Kılavuzlu Millet Bahçesi’nde kurulan “Dayanışma Obası”nda İl Milli Eğitim Müdürlüğünce sınıf oluşturuldu.

Depremzede Meral öğretmen, kurulan çadırda çocuklara eğitim veriyor, teneffüse çıkan öğrencilerin oyunlarına eşlik ediyor.

“Sevinçlerini, üzüntülerini, korkularını, umutlarını her şeylerini paylaşıyorlar”

Soyer, AA muhabirine, öğrencilerinden ayrı kalmanın her öğretmeni üzdüğünü söyledi.

Bu çadır ile öğrencilerine kavuşmanın mutluluğunu yaşadığını belirten Soyer, “Bu benim için büyük bir motivasyon. Oturup üzülmekten başka elimden gelen hiçbir şey yoktu. Üzülmek de insana bir fayda sağlamıyordu. Sınıfımız küçük ama içine sığdırdığımız yürekler çok büyük. 100’e yakın öğrencimiz burada ders alıyor. Çocuklarımın yüzleri gülüyor. Onların mutluluğu da beni ayakta tutuyor.” dedi.

Meral Soyer, öğretmenlerin en zor zamanda dahi güçlü olmasının öğrencilere de güç kattığını ifade etti.

İçi kan ağlasa da öğrencileri için ayakta olduğunu dile getiren Soyer, “Sevinçlerini, üzüntülerini, korkularını, umutlarını her şeylerini paylaşıyorlar benimle. Ben onları unutmayacağım ömür boyu, onlar da beni unutmayacak. Bu sınıf sadece burada kalan çocuklar için açılmıştı. 1, 2, 3 ve 4’üncü sınıflar olarak devam ettik ilk günlerde. Daha sonra sayımız artmaya başladı. Burada kalanların dışından yakın mahallelerden de çocuklar gelmeye başladı. Veliler ısrarla bir saat de olsa çocukların derse girmesini istedi. Veliler çocuklarının sınıf havasını hissetmelerini istiyordu.” diye konuştu.

Derslerle birlikte öğrencilerin de hayatlarının normalleşeceğini işaret eden Soyer, çocukların derslerin başladığı ilk gün ile bugün arasında büyük fark olduğunu belirtti.

Soyer, “İlk başlarda konuşmakta istekli değillerdi. Hep depremi konuşmak istiyorlardı. Sürekli depremi konuşarak kötü şeyler hissettirmek istemedim. Az bahsetmeye çalıştık ve zamanla deprem konusu azaldı. Artık herkes daha eğlenceli, daha konuşkan.” ifadesini kullandı.

Öğrencilerden Melek Yılmaz, sınıfta zamanın çok güzel geçtiğini, sürekli farklı dersler işlediklerini söyledi.

Abdullah Kalkan ise öğretmenlerini çok sevdiklerini, derslerinin çok faydalı ve dolu dolu geçtiğini dile getirdi.